28/1/10

Γη / ποίηση

I.
Φωνές που σιωπηλά ουρλιάζουν
Σταγόνες από λεμόνι στα μάτια
Κίτρινη η όψη σου
Σε κοιτούσα από ώρα
από το παράθυρο
Προσπαθούσες να αυνανίσεις το γέλιο σου
μπροστά από τον αντικατοπτρισμό της κλειστής τηλεόρασης

Κι έτσι ξαφνικά
πετάχτηκε το βλέμμα σου πάνω μου,
Κόπηκε το γέλιο,
μαχαίρι
Καρφώθηκε στην τηλεόραση
Έσπασε την οθόνη
και το πρόσωπο σκορπίστηκε στο πάτωμα
έγινε χίλια κομμάτια
Άλλού το μάτι
Άλλού το βλέμμα
Κίτρινα κομμάτια παντού
Έκλαιγα δυνατά
για να με ακούσουν τα κομμάτια
Να υπακούσουν στον νόμο της συνοχής
- που υπαγόρευαν τα δάκρυα-
Λύγισαν τα πόδια μου μπροστά στην όψη μου
Το παράθυρο έγινε τοίχος
πέτρινος
Δεν υπάρχει όραση
Ούτε οσμή
Μόνο αλμυρά δάκρυα
Και οι λυγμοί μου στα αυτιά μου
Λυγμός που έγινε τραγούδι
Επανάσταση
Ανάσταση
Αλάτι που έφαγε την πέτρα
γκρέμισε τα τείχη.
Έτριψα τα πόδια μου στον ήλιο
με σκόνη από τον πόνο
με πόνο από το σώμα
με σώμα από σκόνη
Ύπαρξη από τον ίδιο μου τον θάνατο
Θάνατος με σκοπό την επιβίωση

II.
Το κρυφό σου χαμόγελο είδα
και τα μάτια τα φλεγόμενα,
τα ενοχικά
Τα μάτια που τα πάντα μαρτύρησαν
αυτοί οι προδότες της ψυχής σου
που με τέτοιο θράσος
χωρίς καμιά κουκούλα
με τεντωμένο χέρι
έδειξαν τη μυστική σου επιθυμία.

Κι ύστερα είδα τα λόγια
που όπως έτρεχαν να ελευθερωθούν από την γλώσσα σου
έφτιαχναν το πιο όμορφο παραμύθι,
το πιο πολύχρωμο κουκλοθέατρο,
μ’αυτές τι ξύλινες μαριονέτες,
που χόρευαν στον αέρα και γελούσαν
και στα χέρια και το κεφάλι μου
ξάπλωναν να ξεκουραστούν

Το σώμα σου είδα
Να ιδρώνει
Το δέρμα σου
Να ανατριχιάζει
Τα μάτια
να μπερδεύονται,
αν θέλουν να μείνουν κλειστά
ή να ανοίξουν
και να φωτογραφίσουν το τοπίο

Το στόμα σου είδα,
να λιποθυμάει,
να ζητάει τον πόνο, από τα δόντια
και την ανάσα
να γλύφει τον λαιμό και την ακοή μου

Είδα εσένα καλέ μου
να ελευθερώνεσαι
και να φυλακίζεσαι
Να πονάς,
να κλαις,
να μισείς,
να αγαπάς
και να πετάς
Είδα κι εμένα,
να κολυμπάω μέσα σου, γυμνή
να κάθομαι στην τάξη
και να ακούω την παράδοση, σιωπηλά
Κι ύστερα,
να κάθομαι στην έδρα σου
και να σου δείχνω τη θάλασσα
και τα ψάρια που κρύβει μέσα της
Σε είδα πολλές φορές καλέ μου,
Σε κοίταξα άλλες τόσες
Σε βλέπω,
Κοίτα με,
Με βλέπεις;

HOMO LUDENS

Δεν υπάρχουν σχόλια: