7/9/09

τα σώματα του σώματος

εγώ το χέρι
εγώ το μάτι
εγώ η καρδιά
εγώ το στομάχι
εγώ το μυαλό
εγώ το πόδι

ποιος υπακούει ποιον;
ποιος εναντιώνεται σε ποιον;

Η φαντασία βάλλει τέλεια το βέλος της στο άγνωστο.
Το πνεύμα παρακολουθεί τέλεια την πορεία του βέλους.
Το σώμα καταγράφει τέλεια το γεγονός της βολής του βέλους.
Η φαντασία αποσύρεται.

Το πνεύμα περιέρχεται σε κατάσταση έλλειψης και επιζητά από το σώμα να του αναφέρει για το πέρας της βολής. Το σώμα αδυνατεί πλέον να διακρίνει το βέλος στις εσχατιές που κατευθύνεται. Το πνεύμα σε σταδιακή μετάπτωση αναδιπλώνεται και καταλήγει σε λογική. Όσο το συναίσθημα της προδοσίας, το οποίο προκλήθηκε από την εγκατάλειψη της φαντασίας και τη διάψευση των προσδοκιών του πνεύματος για αναγνώριση του άγνωστου, διαρκώς και γεωμετρικά διογκώνεται, η λογική καλεί επίμονα το σώμα να υποδείξει το σημείο πτώσης του βέλους. Το σώμα νιώθοντας την έλευση της διαταραχής στην ισορροπία από την πιεστικότητα, που αναπτύσσεται και προσπαθώντας να κατευνάσει φαινόμενα πανικού αρχίζει να υπερλειτουργεί προσεγγίζοντας τα όρια της μανίας. Καταλήγοντας στο αδύνατο πλέον τέλειας απάντησης στον καταιγισμό αιτημάτων της λογικής, το εναπομείναν σύστημα εξασθενεί μπροστά στο ανυπέρβλητο τείχος τελειότητας της φαντασίας, μέσα στο οποίο συνειδητοποιεί ότι περιορίζεται κάθε φορά, που η τελευταία τους εγκαταλείπει.
Το αίσθημα της ματαιότητας του εγχειρήματος για την κατάκτηση του άγνωστου κυοφορώντας την απογοήτευση του αποτελέσματος της πράξης, ωθεί το σύστημα στην βασανιστική επεξεργασία της ανάμνησης του γεγονότος μέσα σε κλίμα δημιουργικής έξαρσης, η οποία οδηγεί στην συστηματική διάβρωση του φαντασιακού τείχους.
Αυτή η υπονόμευση της πρωτοπορίας της φαντασίας είναι και η πρόκληση, που καλείται να αποδεχτεί με την επιστροφή της. Η επανενσωμάτωση της φαντασίας στο σύστημα, ανακουφίζοντας το έλλειμμα, το επαναφέρει σε ισορροπία. Το αίσθημα ικανοποίησης, το οποίο γεννάται απελευθερώνει τον δυναμισμό του πλήρες συστήματος, που κορυφώνεται από την επιθυμία, πραγματοποιώντας την επόμενη φανταστική βολή.
Η αέναη αυτή μετάπτωση και αναβάθμιση του συστήματος αποτελεί τον μηχανισμό της ελάχιστης κάθε φοράς επέκτασης του γνωσιακού χώρου στο άγνωστο._

Δεν υπάρχουν σχόλια: